कविता-अबेर

नयनराज पाण्डे

समयले त

पर्खिएकै थियो,

म निस्कने बेलामा

संघारमा प्रियसीको

आँशु पोखिएको रहेछ,

चिप्लिएँ,

हिलाम्मे भएँ,

लुगा फेरेर पुग्दा

समय हिँडिसकेको रहेछ ।